Limburg

Tihange sluiten is niet realistisch

De kerncentrale in Tihange moet dicht. Tenminste dat vinden een aantal gemeenteraden in Nederlands-Limburg en die van het Duitse Aken. Dit soort oproepen rieken naar symboolpolitiek. Met als vervelend neveneffect dat er een gevoel van onveiligheid bij mensen ontstaat. De vraag is wat we nu eigenlijk willen met het probleem ‘Tihange’. Voeren we een ideologische discussie over kernenergie of een praktische over veiligheid? En hoe krijgen we de Belgen dan zover dat zij doen wat wij willen?

Tihange 2

De kerncentrale in Tihange ligt bij Hoei, onder Luik, wordt gerund door Electrabel en overzien door de Belgische atoomwaakhond FANC. De centrale bestaat uit drie reactoren, Tihange 1, 2 en 3. Alleen Tihange 2 ligt stil vanwege scheurtjes in het metalen omhulsel waarin het nucleaire materiaal normaal zit. België heeft naast Tihange nog een kerncentrale in Doel, bij Antwerpen, die samen in zo’n 50% van de Belgische elektriciteitsbehoefte voorzien.

Door het toegenomen energieverbruik en doordat de centrales geen CO2 uitstoten – wat helpt bij het realiseren van internationale klimaatdoelstellingen, is de Belgische overheid al jaren bezig om de levensduur van de twee centrales te verlengen. Iets dat we in Nederland trouwens ook hebben gedaan met de kerncentrale van Borssele, die nu pas in 2033 sluit.

Onvervangbaar

Het is dan ook meer dan onwaarschijnlijk dat de Belgische overheid alle drie de reactoren sluit op basis van angstgevoelens bij lokale politici in het buitenland. De centrale voorziet immers in bijna 25% van alle elektriciteit en is daarmee onvervangbaar. Door ‘Tihange 2’ te koppelen aan een ideologisch debat over het gebruik van kernenergie – waarvoor GroenLinks nu een kans denkt te zien – kunnen we zeker zijn dat er niets veranderd.

Dat Tihange openblijft is echter ook niet gezegd. Centrales zoals die in Tihange hebben mogelijk een structureel probleem. Dat is dan ook de reden dat het FANC vooralsnog nog geen goedkeuring geeft om de reactor te herstarten en het internationaal met Electrabel naar oplossingen zoekt. Als wij ons hierbij echter oncomfortabel voelen, dan moeten we dit soort internationale aangelegenheden nationaal aankaarten.

Observant

‘Tihange 2’ heeft namelijk hetzelfde probleem als ‘Doel 3’. Het zou dan ook een gemiste kans zijn als de provincies Limburg, Noord-Brabant en Zeeland niet samenwerkten om het probleem te agenderen. Een idee zou zijn om de Autoriteit Nucleaire Veiligheid en Stralingsbescherming als observant voor Nederland betrokken te krijgen bij de besluiten die het FANC neemt. Die organisatie zou dan op haar beurt weer aan de Tweede Kamer of Provinciale Staten kunnen rapporteren.

Zelf zijn we ook niet helemaal zonder invloed. Zo zal Electrabel vermoedelijk wel moeten investeren om Tihange te moderniseren. Wij kunnen die beslissing beïnvloeden door aan te sturen op een betere koppeling tussen de nu ongebruikte, gasgestookte Clauscentrale in Maasbracht en het Belgische net. Alhoewel gas nog duur is, ligt het in de lijn der verwachtingen dat kolen straks zwaarder belast gaan worden. Bovendien is schaliegas in opkomst. In combinatie met groene energie zou Nederlandse elektriciteit België zo een alternatief kunnen bieden voor kerncentrales die ooit toch uitgefaseerd gaan worden.

Het probleem ‘Tihange’ laat zich niet met een paar moties oplossen. Het vraagt lokale organisatie en landelijke invloed. En verdraagzaamheid. Want als de kerncentrales dicht zijn, dan komen de windmolens. Ook aan de grens.