Maastricht Aachen Airport

Maastricht Aachen Airport sluiten kan ook later nog

De laatste tien jaar is er veel gerekend aan het aantal banen dat met Maastricht Aachen Airport (MAA) gemoeid zou zijn. De zin van een vliegveld bepalen aan de hand van werkgelegenheid is echter het spannen van het paard achter de wagen. Provinciale wegen onderhouden we toch ook niet omwille van het werk? Banen moeten in de vorm van nuttige dienstverlening wel iets bijdragen aan de samenleving waarin ze bestaan.

Het vliegveld in Beek was ooit echt van belang voor Limburg, als oorlogsvliegveld. Daarna is het ten prooi gevallen aan wensdromerij. Decennialang is geprobeerd om van iets wat eigenlijk geen noodzaak heeft toch iets levensvatbaars te maken. Inmiddels kun je je afvragen of het bij ‘MAA’ überhaupt nog wel om de aan luchtvaart gerelateerde activiteiten gaat of nog slechts om het hebben van een vliegveld alleen.

Camouflage

Dat laatste zou verklaren waarom we onszelf zo voor de gek blijven houden. Met enquêtes bijvoorbeeld, die ‘vergeten’ te vragen hoeveel mensen bereid zijn (extra) te betalen voor het openhouden van een vliegveld of welke andere uitgaven ze ervoor willen schrappen. Beleid maak je toch door alternatieven af te wegen en niet door willekeurig onvoorbereide mensen tijdens het tv-kijken naar hun al dan niet doordachte mening te vragen.

Ook vervallen we in de standaardreflex van het verzinnen van nieuwe functies voor MAA, iets dat tot nu toe nog nooit tot resultaten heeft geleid. Of we klampen ons vast aan de volgende exploitant die wel zijn eigen economische werkelijkheid zal creëren of die met nog te ontwikkelen randbedrijvigheid, zoals vastgoed, het daarmee dan impliciet ook erkende geringe nut van MAA als vliegveld wel zal camoufleren.

Verkapte uitkering

Als MAA als vrachtluchthaven zou moeten bestaan, dan betaalt het Rijk er maar voor. Voor Limburg hebben die activiteiten geen zin. Goederen komen van buiten de provincie en worden overgeslagen naar buiten de provincie. Met iedere belastingcent die een Limburger daarin steekt wordt slechts werkgelegenheid gekocht. Subsidie is dan niets anders dan verkapte werkloosheidsuitkering.

Voor de Limburgse belastingbetaler zijn vooral de passagiersvluchten zinvol, maar die staan meestal bovenaan de lijst om geschrapt te worden. Niet ten onrechte overigens, gezien het feit dat er zat luchthavens rondom Limburg liggen. Subsidie daaraan besteden is vakantiegangers die vanaf Beek vliegen een zakcentje meegeven, aangezien ze op de reiskosten naar een vliegveld verder weg besparen.

Het enige echte probleem zijn de onderhouds- en andere luchtvaart-gerelateerde bedrijven. Die hebben na de overname van MAA door de provincie in 2014 verondersteld dat het dossier gesloten zou zijn. De vraag is in hoeverre zij bij sluiting niet ‘gewoon’ ondernemersrisico lopen en met welke (al dan niet harde) garanties het toenmalige provinciebestuur Provinciale Staten nu voor het blok zet.

Kostenpost

Trekken we de stekker niet uit MAA, dan beginnen we bij iedere nieuwe investeringsronde, en investeren zullen we van tijd tot tijd moeten blijven, van voor af aan. Dan doet een volgend provinciebestuur al die kostbare onderzoeken opnieuw en steken we er met zijn allen weer vele uren in, uren die in aantal over de decennia steeds verder oplopen en die in euro’s uitgedrukt inmiddels een behóórlijke kostenpost moeten zijn geworden.

Als het vliegveld sluiten nog niet kan of nog te duur is, bepaal dan nu de datum waarop het wel zal sluiten. Dat leidt op papier tot een extra verlies, wanneer de baanrenovatie wordt uitgevoerd, terwijl de baan niet tot het einde van zijn levensduur in gebruik zal zijn. Maar na die allerlaatste investering komen er straks vele malen meer geld én tijd vrij voor al die zaken die er voor Limburg wel toe doen.